کد مطلب:28839 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:158
2794. امام علی علیه السلام - پیش از آن كه جریر بن عبد اللَّه جدا شود، درباره وی گفته بود -: امّا این مرد خشن در جاهلیت (یعنی جریر بن عبد اللَّه بجلی)، او همه را پایین تر از خود می پندارد و همه را كوچك شمرده، تحقیر می كند. او لبریز از آتش است، در عین حال، در پی ریاست و حكومت است. و این یك چشم (یعنی اشعث)، او را گم راه ساخته به طغیان می كشاند. اگر سخنی با وی بگوید، دروغ می گوید و اگر به پای او ایستادگی كند، تنهایش می گذارد. این دو مثل شیطان اند. "إِذْ قَالَ لِلْإِنسَنِ اكْفُرْ فَلَمَّا كَفَرَ قَالَ إِنِّی بَرِی ءٌ مِّنكَ إِنِّی أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَلَمِینَ؛[4] كه به انسان گفت: كافر شو، و چون كافر شد، گفت من از تو بیزارم. من از خداوند پروردگار جهانیان بیمناكم"».[5]. 2795. تاریخ الطبری: جریر بن عبد اللَّه به سوی قرقیسیا رفت و به معاویه نامه نوشت. معاویه نیز به او نامه نوشت و فرمان داد كه نزد او آید.[6]. 2796. سیَر أعلام النبلاء - به نقل از محمّد بن عمر -: جریر در جزیره و اطراف آن پیوسته از علی علیه السلام و معاویه كناره بود، تا آن كه در شَرات،[7] در زمان حكومت ضحّاك بن قیس بر كوفه درگذشت.[8].
2793. وقعة صِفّین - به نقل از صالح بن صدقه كه پس از بیان نامه امام علی علیه السلام به معاویه و فرستادن آن توسط جریر بن عبد اللَّه و درنگ دراز مدّت او نزد معاویه، آورده است -: پس از آن كه جریر نزد علی علیه السلام بازگشت، سخنان تهمت آمیز مردم درباره جریر در مسئله معاویه زیاد شد... جریر كه آن حرف ها را شنید، به قرقیسیا[1] رفت، مردمی از قسر[2] از بستگان او نیز به او پیوستند.[3].